English 
Χειμαρρώδης, αυθεντικός, «επαναστάτης» με αιτία και Τήνιος από επιλογή.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας των μεγάλων επιτυχιών που «μάχεται» την γκλαμουριά, κάνει δίσκους «διαμαρτυρίας» και πιστεύει ότι «Οι Άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο», ξεδιπλώνει τη σχέση του με το νησί.
Για τη σχέση του με το νησί: «Της γυναίκας σου το χωριό, δυο φορές χωριό σου δε λένε; (Γέλια…) Η γυναίκα μου είναι από την Τήνο, με καταγωγή από τα Δυο Χωριά. Έτσι ξεκίνησα να πηγαίνω. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Βρέθηκα στο νησί όψιμος. Μάλιστα, η κόρη μου, από τότε που γεννήθηκε -είναι 18 ετών σήμερα- την Τήνο έμαθε σαν χωριό της. Επέλεξα να πηγαίνω στην Τήνο, ενώ είμαι από το Βόλο.
Δεν ήμουν ο άνθρωπος που ξαφνικά είδα τη θάλασσα και τα ψαροχώρια κι έπεσα ξερός, σαν να μην τα είχα αντικρίσει ξανά. Κατάγομαι κι εγώ από παραθαλάσσιο μέρος, όμως την Τήνο την αγάπησα γιατί έχει μια ιδιόμορφη ενέργεια. Θεωρώ πως είναι ένα πολύ γλυκό και ήρεμο μέρος που συγκεντρώνει πρωτόγνωρα στοιχεία και πολύ ωραία μέρη. Έχει ιδιαίτερη καλλιτεχνική οντότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι από τον Πύργο έφτασαν τόσο ψηλά, ότι έβγαλε τόσους γλύπτες και ζωγράφους. Έχει κάποια ενέργεια, πεδία. Δεν μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά. Πιο πολύ μου αρέσει που δεν είναι εξαντρίκ. Έχει βέβαια και τα πιπίνια το βράδυ, γίνεται ένας ψιλοχαμός στα στενά της Χώρας, αλλά δεν κατεβαίνω συχνά γιατί δεν μου αρέσει το θέαμα. Προτιμώ τα χωριά».
Για τους προσκυνητές: «Μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω τους προσκυνητές. Αυτό το θέαμα… Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συρρέουν για προσκύνημα στην Παναγία βγάζουν μια απίστευτη αύρα και νομίζω ότι δημιουργούν μια ασπίδα προστασίας απέναντι στο glamorous. Γιατί τώρα τελευταία η Τήνος έχει αρχίσει να παίρνει περίεργη όψη. Μπαίνω πλέον στο καράβι και ξεχωρίζω ποιος πάει Μύκονο, ποιος πάει στα Κουφονήσια, ποιος ταξιδεύει για την άγονη γραμμή και ποιος για Τήνο. Μιλάω για νέους ανθρώπους, όχι για μεγάλους. Έχει αρχίσει να γίνεται VIP το νησί, αλλά δεν με πειράζει πολύ αυτό, δεν είμαι ρατσιστής. Βέβαια, το προτιμώ πιο ήρεμο, πιο ήσυχο».
Για τα χωριά: «Λατρεύω τα χωριά της Τήνου. Η Καρδιανή με τρελαίνει. Ειδικά εκείνα τα δρομάκια, εκείνα τα σκαλιά…. Τρελαίνομαι! Πηγαίνω στο καφενείο του χωριού στη φίλη μου, πίνω τα ρακιά μου… Είναι τέλεια. Ξεχωρίζω επίσης το Κτικάδος, όπως και το καταπληκτικό θέατρο στα Λουτρά, στις Ουρσουλίνες. Σε γενικές γραμμές ευχαριστιέμαι την Τήνο σαν να είναι το μέρος μου, η πατρίδα μου. Δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην την επισκεφθώ• είναι η βάση μου. Από εδώ φεύγω για τις καλοκαιρινές συναυλίες μου».
Για τις παραλίες: «Η Τήνος έχει ασύλληπτες παραλίες. Ανάλογα με τον καιρό, επιλέγεις που θες να κολυμπήσεις και πας. Το να βγαίνω από το σπίτι μου και ακριβώς μπροστά μου να έχω μια top παραλία είναι φοβερό πράγμα».
Γι’ αυτά που τον ενοχλούν: «Όταν ζεις σ’ έναν τόπο, όταν έχει γίνει δικός σου, φυσικά βλέπεις θετικά και αρνητικά. Αυτό που με ενοχλεί είναι ο συνεχής αέρας! Δε μιλάω για το βοριαδάκι που μπορεί να φυσά για μια μέρα και να είναι αναζωογονητικό. Μιλάω για 7-8 μποφόρ επί μία εβδομάδα! Για μένα είναι από ενοχλητικό έως ανησυχητικό. Τυχαίνει να βρίσκομαι στο νησί, να πρέπει να φύγω για συναυλία και να μην ξέρω πότε και πώς θα ταξιδέψω. Πρέπει να είμαι συνέχεια στο meteo και να παρακολουθώ τον καιρό».
Για τη ζωή στο νησί το χειμώνα: «Μπορεί να ζήσει κανείς στην Τήνο το χειμώνα; Ειδικά μ’ αυτά που συμβαίνουν; Χωρίς καράβια; Που πας και δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις; Δυο μέρες κάνουν απεργία και παραλύουν τα πάντα».
Για το φεστιβάλ Τήνου: «Τρεις φορές έχω συμμετάσχει στο φεστιβάλ και με μεγάλη μου χαρά θα λάβω ξανά μέρος, αν τύχει. Είναι ωραίος ο κόσμος του, μου ταιριάζει και το ευχαριστιέμαι όλο αυτό».
Για τα μηνύματα που περνά με τα τραγούδια του: «Νομίζω ότι κάνοντας δίσκο, έχουμε την ευλογία να μπορούμε να λέμε και πέντε πράγματα, να γκρινιάζουμε. Λες να κάνω ένα δίσκο και να μην μιλάω; Να μην γκρινιάζω; Να μην διαμαρτύρομαι φωναχτά;».
Για την εποχή της κρίσης και του ΔΝΤ: «Πρέπει να ζήσουμε, ας λένε αυτοί. Αν αρχίσουμε κουβέντα για την κρίση δεν μας φτάνει η μέρα για μια ολόκληρη συνέντευξη! Ό,τι και να πω τώρα δεν έχει νόημα. Οι εξελίξεις τρέχουν με τόσο ταχείς ρυθμούς που την επόμενη μέρα αυτοδιαψεύδεσαι».
