Από τους πιο ταλαντούχους ζωγράφους της γενιάς του, ο Αλέκος Κυραρίνης συνεχίζει να «παιδεύει» τα πινέλα του, δημιουργώντας το δικό του καλλιτεχνικό ρεύμα, μια «ανθεκτική» τέχνη ελληνική.
Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με την Τήνο;
Η σχέση μου με την Τήνο εντοπίζεται επισημότερα όσο περνούν τα χρόνια και αντιλαμβάνομαι τη σημασία της. Στην ηλικία των δεκαεπτά χρόνων έφυγα από το νησί και αυτό που άφηνα πίσω μου ήταν οι ντισκοτέκ και η καλοκαιρινή ελευθεριότητα που είχα «αποστηθίσει».
Πώς μπήκε στη ζωή σας η ζωγραφική;
Αυτό δεν άργησε να γίνει, υπήρξα πολύ τυχερός∙ κατά τα πρώτα φοιτητικά χρόνια μου. Συνάντησα ανθρώπους που είχαν ψηλά την τέχνη της ζωγραφικής και το υπόδειγμά της. Μου χάρισαν κι εμένα λίγη απ’ την πετριά τους. Με τον καιρό βέβαια η πετρούλα έγινε λιθάρι.
Τι επιρροές είχατε από το οικογενειακό σας περιβάλλον, ώστε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική;
Ο πατέρας μου είναι εξαιρετικός μαρμαρογλύπτης, του οφείλω πολλά. Βεβαίως, με ενθάρρυνε και η μητέρα μου, η οποία διαθέτει έντονα καλλιτεχνική φύση.
Από ποιά καλλιτεχνικά ρεύματα επηρεάζεστε;
Ψηλαφώ το στίγμα μιας τέχνης ελληνικής, η οποία θα μπορεί να επιβιώσει καταμεσής των ρευμάτων και των επίκαιρων επιρροών που προστάζει η μόδα. Ίσως κι αυτό σε κάποιο βαθμό να αποτελεί ένα ρεύμα ή τουλάχιστον μια τάση στον ελληνικό χώρο. Όπως και να ‘χει, τα αποτελέσματα των προσπαθειών όλων, όσοι προσανατολιζόμαστε σε αυτό, είναι θα έλεγα φτωχικά.
Αγαπημένες τεχνοτροπίες;
Η ζωγραφική μου σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι εφαρμοσμένη και κατασκευαστικά έχει ένα πολύ απλό και σαφές μέρος. Προσπαθώ τη σιγουριά και την σαφήνεια του «πώς» να την μεταδώσω και σ’ αυτό το πονεμένο «τί», που κατασπαράσσει όλους τους καλλιτέχνες. Βέβαια αυτά τα δύο δεν διαχωρίζονται.
Αγαπημένα θέματα;
Για αρκετά χρόνια το αγαπημένο μου θέμα ήταν ο «άγγελος και ο δράκος». Η τελευταία σειρά έργων έχει γενικό τίτλο «ΆΝΩ». Τα θέματά μου έχουν ελαφρά θεολογική αναφορά.
Πηγές έμπνευσης;
Μακάρι πηγές να τροφοδοτούσαν την έμπνευσή μου. Έχω «κορακιάσει» τελευταία!
Τι σημαίνει για εσάς η ζωγραφική;
Είναι η μόνη σημαντική και χτισμένη προσωπική παράδοση που διαθέτω.
Το ατελιέ σας; Πού βρίσκεται και τι σημαίνει για εσάς;
Το ατελιέ μου εδώ και λίγο καιρό είναι στην Αγία Παρασκευή, είναι ένα μεγάλο δωμάτιο μέσα στο σπίτι μου. Πάντα δουλεύω στο σπίτι, ώστε όλα να γίνονται συνοπτικά και να καταλήγω πάντα στο εργαστήριο. Στη βιοτεχνία μου και στη ναυπηγική μου.
Πώς λειτουργούν οι άλλες τέχνες στις δημιουργίες σας;
Όλες τις τέχνες τις υποβαστάζει κάποια σιωπή. Σ’ εμένα δεν γίνεται αλλιώς. Πάντως, όταν δουλεύω ακούω τελείως αντίθετη μουσική από το πνεύμα αυτού που φτιάχνω, ώστε να μη λιγωθώ από την προφάνεια και να μην δώσω στον εαυτό μου έναν ηρωικό ρόλο.
Πώς αντιλαμβάνεστε τον όρο «τέχνη»;
Με την έννοια της ιδέας και της κατεργασίας της. Είναι ο κισσός που αναπτύσσεται πάνω σε ένα υγιές δέντρο.
Ποιούς έλληνες ζωγράφους και ποιούς καλλιτέχνες της γενιάς σας θαυμάζετε;
Όσο περνά ο καιρός διαπιστώνω ότι όλο και περισσότεροι ζωγράφοι έχουν ειδικευτεί σε κάτι το οποίο μου είναι πολύ χρήσιμο και στο οποίο υπολείπομαι.
Ξεχωρίζετε κάποιο από τα έργα σας; Αν ναι, γιατί;
Από τα έργα μου, σ’ εμένα ανήκει μόνο το βίωμά τους. Η μία σφυριά στο σταθερό αμόνι. Εκεί φτιάχνονται αυτά, εκεί ελπίζω ότι φτιάχνομαι κι εγώ.
Θυμάστε κάποια στιγμή ή εικαστικό γεγονός που υπήρξε σταθμός για την καριέρα σας;
Δεν υπήρξε σταθμός στη μικρή μου πορεία γιατί όλα εντάσσονται σε μία κίνηση, σ’ ένα διαρκές, το οποίο βέβαια διαθέτει πολλές μνήμες.
Τι ρόλο παίζει η Τήνος στη δουλειά σας;
Από την Τήνο κατάγομαι εγώ, αλλά και τα έργα μου.
Αν η Τήνος ήταν έργο τέχνης, εν προκειμένω πίνακας ζωγραφικής, ποιό θα ήταν και γιατί;
Θα ήταν ένα ξύλινο, ελαφρά ζωγραφισμένο σεντούκι. Κι αυτό γιατί αγνοώ ακόμα το πολύτιμο περιεχόμενό του.
Αν δεν ήσασταν ζωγράφος, τι επάγγελμα θα ακολουθούσατε;
Σίγουρα αυτό του μουσικού.
Τρία αγαπημένα σημεία στο νησί;
Η Καταπολιανή στα Υστέρνια, το Ξώμπουργο και το σπίτι της μικρής βαφτισιμιάς μου της Αννούλας.
CV
Ο Αλέκος Κυραρίνης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Τήνο, τόπο καταγωγής των γονέων του. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη.