English 
Αν μπορείς να ανακαλύψεις τις λέξεις που βρίσκονται μέσα σε κάθε του σχήμα, τότε ο L’atlas είναι ιδιαίτερα φλύαρος.
Δημιουργεί με απόλυτα καθαρές φόρμες και συμμετρία, έτσι όπως ένας ποιητής γράφει ένα ποίημα. Δεν είναι τυχαίο άλωστε ότι είναι ο μόνος καλλιτέχνης που αντί να σπουδάσει ιστορία της τέχνης, σπούδασε καλλιγραφία. Κυρίες και κύριοι, ο Jules Dedet φέρνει λίγο από τον Παριζιάνικο αέρα του, στο περιοδικό μας.
Από την Πόπη Κουζούπη
TINOS ABOUT: Γεννηθήκατε στη Γαλλία και να υποθέσω εκεί τελιώσατε και το σχολείο. Πότε θυμάστε τον εαυτό σας να βρίσκει ενδιαφέρον στα σχήματα και τις λέξεις;
L’atlas : Μεγάλωσα στο Παρίσι στις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90, παρακολουθώντας την άφιξη της κουλτούρας hiphop στην Γαλλία. Αυτός είναι και ο λόγος που άρχισα να ενδιαφέρομαι για το γκράφιτι και αργότερα για την καλλιγραφία. Η πρώτη μου επαφή με τα γράμματα και τη ζωγραφική χρονολογείται από την παιδική μου ηλικία: ο παππούς μου από την πλευρά του πατέρα μου ήτανε φίλος με τον Jean Cortot (έναν από τους πρώτους ζωγράφους που εισήγαγαν τα γράμματα στη ζωγραφική στη δεκαετία του ‘60) και έτσι μπόρεσα να θαυμάσω τα έργα του και να επηρεαστώ από την ιδέα της δουλειάς του.
T.ab: Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να σπουδάσετε καλλιγραφία και μάλιστα σε τόσες διαφορετικές χώρες;
L S: Αρχικά μελέτησα μόνος μου, μετά ταξίδεψα σε διαφορετικές χώρες όπως το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Συρία, η Κίνα και η Ιαπωνία. Σε κάθε μία από αυτές τις χώρες έμεινα αρκετούς μήνες μέχρι να βρω, να κινηματογραφήσω και να αποκτήσω γνώση σχετικά με τον καθένα από τους μεγάλους καλλιγράφους. Αυτά τα ταξίδια έλαβαν χώρα από το 1999 μέχρι και το 2007. Πάντα ήθελα να συνδυάσω την ιστορία των γραμμάτων με την ιστορία της τέχνης και αυτό είναι εκείνο για το οποίο βασικά προσπαθώ στα απεικονιστικά μου έργα.
Δώστε στην καλλιγραφία την αρχοντική θέση που της ανήκει!
T.ab: Όλοι γνωρίζουμε ότι οι λέξεις κρύβουν μια δύναμη. Μιλήστε μας λίγο για το πως βλέπετε εσείς τα σχήματα, αφού τα έργα σας αποτελούν την τέλεια ισορροπία και των δυο.
LS :Όπως ανέφερα και προηγουμένως μελέτησα μόνος μου και ταξίδεψα σε αρκετές χώρες, όπου έμεινα αρκετούς μήνες και έμαθα να αναγνωρίζω την αξία των γραμμάτων και των λέξεων. Εκεί συνειδητοποίησα ότι το κενό σε ένα έργο είναι το ίδιο σημαντικό με το γεμάτο και ότι το μάτι διαβάζει το λευκό στον ίδιο χρόνο που διαβάζει και το μαύρο.
T.ab: Στην χώρα μας ο λαβύρινθος είναι στενά συνυφασμένος με τον Δαίδαλο και την ελληνική μυθολογία. Τι σημαίνει ο λαβύρινθος για εσάς και αποτελεί το βασικό μοτίβο στα περισσότερά σας έργα;
LS: Τα σχέδια μου δεν είναι λαβύρινθοι. Είναι είτε τελείως κλειστά ήταν τελείως ανοιχτά. Τα δικά μου σχέδια είναι κρυπτογράμματα, δηλαδή κρυμμένες γραφές εμπνευσμένες από την αραβική κουφική γεωμετρική γραφή μεταφερμένες στο λατινικό αλφάβητο, ένα είδος δηλαδή γραφικής εσπεράντο.
T.ab: Η πορεία σας από το πρώτο σας έργο μέχρι τις δημιουργίες που είδαμε στο Centre George Pompidou, στο Place du Capitole αλλά και την Νέα Υόρκη, προφανώς δεν ήταν στρωμένη μόνο με ροδοπέταλα. Πόση δουλειά χρειάστηκε για να φτάσετε ώς εδώ;
LS: Με έχει κερδίσει η τέχνη της γης πολύ καιρό πριν την ύπαρξη της street art. Όταν ήμουν μικρός έβλεπα τις δουλειές του Cristo που με σημάδεψαν για όλη μου τη ζωή. Η ιδέα αυτών των εφήμερων παρεμβάσεων στο έδαφος ήταν να μετατρέψεις ένα μέρος σε μία κατάσταση μυαλού.
T.ab: Ποια θα λέγατε ότι πρέπει να είναι τα χαρίσματα ή τα εφόδια που θα πρέπει να έχει ένα παιδί που ξεκινάει σήμερα να ασχοληθεί με την τέχνη, ειδικά σε έναν τόσο ρευστό κόσμο όπως αυτός στον οποίο ζούμε;
LS: Δεν παίζει ρόλο η εποχή που γεννήθηκε κάποιος. Για να πετύχει στη δημιουργία ενός έργου πρέπει να αναπτύξει την φαντασία του σύμφωνα με την ευαισθησία του και μετά να δείξει τεράστια θέληση για όλη του τη ζωή.
T.ab: Μιλήστε μας λίγο για τη σχέση σας με την Ελλάδα.
LS: Η πρώτη φορά που βρέθηκα στην Ελλάδα ήταν όταν ήμουν λιγότερο από ενός έτους. Τη δεύτερη φορά ήμουν 40 χρονών και ήταν για μια Biennale στην Τήνο, στην οποία προσκλήθηκα να ζωγραφίσω κάποια έργα in situ στο χωριό Μουντάδος, τα οποία μπορείτε να δείτε ακόμη και σήμερα. Μετά επέστρεψα εκεί πολλές φορές για να δουλέψω σε ένα project για ένα γλυπτό από μάρμαρο με έναν γλύπτη εκεί.
T.ab: Στην Τήνο εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια ανάδειξης της τέχνης μέσω της συνεργασίας ευρωπαίων καλλιτεχνών. Πόσο εμπνέει εσάς μια πρόαταση όπως αυτή του να έρθετε να δημιουργήσετε σε ένα ελληνικό νησί των Κυκλάδων;
LS: Τα ελληνικά χωριά είναι λευκά και εγώ ζωγραφίζω το λευκό εδώ και 20 χρόνια. Το λευκό είναι το χρώμα του απείρου της απεραντοσύνης. Η Ελλάδα θεωρείται ότι είναι η βάση του πολιτισμού και συνεχίζει να εξελίσσεται. Οι Έλληνες έχουν έναν τρόπο ζωής που ούτε η οικονομική κρίση ούτε η κρίση στον τομέα της υγείας θα μπορέσουν να τον αλλάξουν. Θα έπρεπε όλοι να ζούμε σαν Έλληνες. Όταν ζωγράφισα τη γη στο Μουντάδο με ασβέστη, είχα την εντύπωση ότι η δουλειά μου ήταν πάντα εκεί από την δημιουργία αυτού του χωριού. Ήταν σαν να επέστρεφα στις ρίζες μου.
Το γεγονός ότι ήρθα στην Ελλάδα έδωσε νέα πνοή στην ζωή μου και μου προσέφερε καινούργιες ιδέες, όπως για παράδειγμα τα “αιώνια σύμβολα”, που ήταν μία σειρά ανάγλυφων έργων σε μάρμαρο. Επίσης έφτιαξα μία σειρά από καμβάδες με βούρτσες οι οποίες χρησιμοποιούνται για το βάψιμο των σπιτιών με ασβέστη. Θα ήθελα να μπορούσα να δημιουργήσω μια μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση στο νησί, πάνω στην οποία οι άνθρωποι να μπορούν να περπατούν…
T.ab: Θα θέλατε να μας πείτε τι σας οδήγησε να δημιουργήσετε το έργο που αφιερώσατε στο περιοδικό για το εξώφυλλό μας;
LS: Πρόκειται για αντίγραφο ενός καμβά που έχω φτιάξει και ονομάζεται Cosmic Compass. Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν τον κοιτώ μου θυμίζει την Ελλάδα. Ίσως λόγω του λαβυρίνθου του Θησέα.
T.ab: Το κοινό μας θα χαρεί να μάθει για τα επόμενά σας βήματα και για τα μελλοντικά σας σχέδια. Πείτε μας μερικά εξ αυτών.
LS: Ο δρόμος είναι κάτω από τα πόδια μας.
