Μαρία Βιδάλη – Ποιητική της ύλης

Η Μαρία Βιδάλη γεννήθηκε στην Τήνο το 1977. Σπούδασε αρχιτεκτονική στα πανεπιστήμια Portsmouth και Κingston της Μεγάλης Βρετανίας και έκανε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Ιστορία και Φιλοσοφία της Αρχιτεκτονικής στο πανεπιστήμιο του Cambridge. Το 2010 εκδόθηκε η ερευνητική της εργασία Γη και Χωριό. Τα εξωκκλήσια της Τήνου από της Εκδόσεις Futura και τη Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης Δήμου Εξωμβούργου Τήνου. Aπό το 2011 είναι υποψήφια διδάκτορας στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με θέμα το αγροτικό τοπίο της Τήνου.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια στο σχεδιασμό επίπλου, στο Central St. Martin’s College του Λονδίνου. Ζει και εργάζεται στην Aθήνα, ενώ διατηρεί παράρτημα του γραφείου της στην Τήνο.

1. Τραπέζι με κόκκινη σχισμή
Tραπέζι γεύματος και εργασίας, φτιαγμένο από πλαίσια με επένδυση οξιάς και πόδια από οξιά. Η σχισμή/ εσωτερική επιφάνεια είναι βαμμένη με ματ λάκα, κόκκινου χρώματος. Ο συνοδευτικός πάγκος είναι φτιαγμένος από σκελετό και επένδυση οξιάς.

2. Τραπέζι με μεταλλική βάση
Τραπέζι με μεταλλική βάση, φτιαγμένο από ΜDF με επένδυση οξιάς. Η βάση είναι από στραντζαριστό, γαλβανιζέ μέταλλο, βαμμένο σε φούρνο με ακρυλικό γκρι χρώμα. Tα συνοδευτικά σκαμπό είναι φτιαγμένα από πρεσαριστό MDF με επένδυση οξιάς.

3. Σύνθεση σε λάκα και ξύλο
Tραπέζι σαλονιού (κινούμενο με κρυφά ρoδάκια) με αποθηκευτικό χώρο από ξύλο δρυός και δεύτερο αποθηκευτικό χώρο επιπλέον βαμμένο εξωτερικά με ματ λάκα.

Τα έπιπλα της συγκεκριμένης συλλογής παρουσιάστηκαν πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2012, στην έκθεση η «Ποιητική της ύλης», η οποία διοργανώθηκε από την αρχιτέκτονα Μαρία Βιδάλη και τον θεωρητικό – video artist Θεόφιλο Ιερόπουλο. Στο θεωρητικό κομμάτι της έκθεσης συμμετείχε και η σημειολόγος Ρέα Βαλντέν. Στόχος της έκθεσης ήταν η ανάδειξη της διαδικασίας με την οποία η ύλη γίνεται έπιπλο μέσω του Τηνίου μάστορα, ενώ ολοκληρώνεται με συνθέσεις video art και ήχου. Στην έκθεση συμμετείχαν οκτώ ντόπιοι μαραγκοί, ένας μαρμαράς και δύο σιδηρουργοί. Οι έντεκα τεχνίτες δημιουργούν έπιπλα σε σχέδια της Μαρίας Βιδάλη, ενώ έργα videο art, καθώς κι ένα ηχητικό έργο, του Θεόφιλου Ιερόπουλου βασισμένο στους ήχους που παράγονται κατά την κατασκευή των επίπλων, προβάλλουν την σχέση φύσης, ύλης, τεχνικής καθώς και των εκθεμάτων με τον χώρο όπου παρουσιάζονται.

‘’Ο Martin Buber, είπε η Μαρία, Το Εγώ και το Εσύ.
Ο διάλογος.
Ένα ειδικό είδος διαλόγου που καθορίζεται από την κοσμοθεώρηση της πρωταρχικής λέξης «εγώ-εσύ». Μια προ του διαχωρισμού υπέρβαση προς«εσένα», ένα «εγώ-εσύ» που προηγείται του «εγώ».
Ένθεη οπτική. Μυστικισμός της πίστης. Η συνδιάλεξη, η συνάντηση, η σύνδεση-γεφύρωμα. Ένα κάλεσμα, ένα άνοιγμα, μια επίκληση. Μια απεύθυνση. Η ίδια σχέση και με την ύλη. Μια απεύθυνση στο υλικό, μια κοινωνία μαζί του, η ύλη ως «εσύ».’’

Απόσπασμα από το ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ, της Ρέας Βαλντέν, ένα κείμενο για την έκθεση η ποιητική της ύλης