English 
«Κι εγώ θα φέρω Τηνιακό μάστορα στα σκαλιά σου»,
τραγουδούσε ο βάρδος του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού Γιώργος Ζαμπέτας, καταγράφοντας έτσι μια πραγματικότητα που συνάπτει τους Τηνιακού με την τέχνη του μαρμάρου.
Οι Τηνιακοί, όμως, δεν είναι απλοί –έστω και δεξιοτέχνες- τεχνίτες της πέτρας, είναι καλλιτέχνες, δημιουργοί!
Και αυτό δεν το επιβεβαιώνουν τα έργα των προγόνων τους σε εκκλησιές, κρήνες και νεκροταφεία , δεν το μαρτυρά μόνον η κάθε λεπτομέρεια στα χωριά τους, αλλά, κυρίως, το επιβεβαιώνει η τρέχουσα πραγματικότητα.
Και μια τέτοια απόδειξη μας έδωσε η τελευταία τους Έκθεση στο Πνευματικού Κέντρου Πανόρμου «Τηνιακοί μαρμαρογλύπτες σήμερα…». Τα σχόλια περιττεύουν… Το βέβαιο είναι ότι «ουκ απέσβετο λάλον ύδωρ».
Παρά την οικονομική κρίση, οι Τηνιακοί μαρμαρογλύπτες εξακολουθούν να δημιουργούν με ξεχωριστή, όπως πάντα, ευαισθησία. Και όχι μόνον αυτό! Η κρίση απελευθέρωσε τους μαρμαρογλύπτες από τις εφαρμοσμένες κατασκευές (εκκλησιαστικά ή επιτύμβια έργα), όπου τα περιθώρια δημιουργικής έκφρασης ήταν περιορισμένα, και τους έστρεψε στη διακοσμητική και στην αρχιτεκτονική εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, όπου μπορούν να αναπτύξουν τα καλλιτεχνικά τους οράματα.
Μπορεί να μη ρέουν πλέον, όπως άλλοτε, τα χρήματα, όμως ανοίγονται σε νέους κόσμους… Οι Τηνιακοί μαρμαρογλύπτες έχουν το προνόμιο ότι πατούν στις πλάτες γιγάντων. Δεν είναι τυχαίο ότι περπατούν πάνω στα ίδια μάρμαρα που περπάτησε ο Χαλεπάς και οι άλλοι μεγάλοι της σμίλης και του χρωστήρα. Έτσι, ο διάλογος με την παράδοση –λόγια και λαϊκή-, αλλά και το σύγχρονη καλλιτεχνικό προβληματισμό ανοίγει νέους δρόμους και αυτό φαίνεται τόσο στα εργαστήρια όσο και στις εκθέσεις τους.
Μπορούμε μάλιστα να πούμε, χωρίς καμιά επιφύλαξη, ότι ποτέ η τηνιακή μαρμαρογλυπτική δε βρισκόταν στα σημερινά επίπεδα. Είχαν μεν κατακτήσει τις κορυφές της δεξιοτεχνίας, αλλά έμεναν δέσμιοι των εφαρμογών. Σήμερα, η οικονομική καχεξία τους έπληξε χωρίς αμφιβολία οικονομικά, πλην τους απελευθέρωσε από τα δεσμά της επανάληψης και τους έβγαλε στο φως του ήλιου της δημιουργίας.
