English 
Γιός του γλύπτη Γιώργου Μέγκουλα ακολούθησε την «τέχνη του δρόμου» όπως τη χαρακτηρίζει κάνοντας την…επανάσταση της γενιάς του, χρησιμοποιώντας ένα ακαταλαβίστικο ψευδώνυμο, το Cacao Rocks.
Με καταγωγή από σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα από τον πατέρα του και τη Γαλλία, από τη μητέρα του, βρέθηκε στην Τήνο, την αγάπησε, εμπνεύστηκε από αυτήν και πλέον την αποκαλεί το «νησί μας». Ο Ιάσονας Μέγκουλας, μίλησε στο «Tinos About» για τη σχέση του με το νησί της Τήνου, πως και αν συνδέεται με το νησί της της Παναγιάς, που πλέον το θεωρεί «δικό του».
Πως ξεκίνησε η ασχολία σας με το γκράφιτι; Έχετε κάνει ειδικές σπουδές ή απλά εφαρμόζεται την τέχνη της ζωγραφικής στο δρόμο;
«Δραστηριοποιούμαι στην τέχνη στο δημόσιο χώρο από παιδί και ο πατέρας μου το ίδιο. Είμαι γιός του γλύπτη Γιώργου Μέγκουλα που έχει κάνει δεκάδες έργα σε δημοσίους χώρους και από μικρός τον βοηθούσα στο εργαστήριο του. Στην εφηβεία ασχολήθηκα με το street art σαν αντίδραση στην παλαιότερη γενιά».
Από που βγαίνει το Cacao Rocks;
Το ψευδώνυμο μου ήταν και ακόμα είναι Cacao Rocks, δεν σημαίνει κάτι, απλά ακολούθησα και εγώ το ρεύμα της γενιάς μου, που μας ήθελε να παρουσιαζόμαστε με ακαταλαβίστικα ονόματα …Πλέον προτιμώ το αληθινό μου όνομα «Ιάσονας Μέγκουλας».
Τι είναι αυτό που σας συνδέει με την Τήνο;
«Μπορεί το επίθετο μου να είναι Τηνιακό όμως η ρίζα της οικογένειας μου χάνεται στο χρόνο και δεν μπορώ να διευκρινίσω με σαφήνεια την καταγωγή μου. Δεν έχω συγγενείς ή προγόνους για τους οποίους να γνωρίζω από το νησί. Ο πατέρας μου είναι γεννημένος στην Εύβοια.
Η μητέρα μου είναι από την Γαλλία και μεγάλωσε στο Παρίσι. Παλαιότερα η μητέρα μου, μου είχε πει πως ο Τσαρούχης και η Μερκούρη της είχαν μιλήσει για μία ηθοποιό με το όνομα Μέγκουλα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και έχω τη διαίσθηση πως ίσως με αυτή να έχω κάποια συγγένεια και ίσως αυτή να είχε καταγωγή από την Τήνο.
Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος με τον οποίο διατηρούσε φιλία, της είχε πει για έναν άνδρα ηθοποιό του τότε Βασιλικού θεάτρου, τον Νίκο Μέγγουλα, αλλά δεν μπορώ να τεκμηριώσω κάποια συγγένεια μαζί του, καθώς το δικό του επίθετο γράφεται με δύο «γγ» και το δικό μου με «γκ».
Πότε βρεθήκατε για πρώτη φορά στο νησί;
«Την Τήνο επισκέφτηκα πρώτη φορά το 2016 μετά την ατομική μου έκθεση στη Μύκονο, σαν κάτι το διαφορετικό. Η αφορμή ήταν η έκθεση την φίλης μου και φωτογράφου Ντένιας Παναγάκη που θα έκανε στον Πύργο και είχε τίτλο «Οι Γυναίκες Της Τήνου».
Τον επόμενο χρόνο γνώρισα τον ιστορικό τέχνης Μάνο Στεφανίδη ο οποίος είναι και αυτός «εραστής» της Τήνου, με τον οποίο γίναμε και φίλοι και με παρότρυνε να κάνω μια τοιχογραφία στο λιμάνι της χώρας. Και έρχεται η συμμετοχή στην Μπιενάλε του 2021…
«Το καλοκαίρι του 2021 είχα την τύχη να πάρω μέρος στην Μπιενάλε του χωριού Μουντάδου στην Τήνο. Ήμουν προσκεκλημένος της επιμελήτριας της έκθεσης Mireille Lienard. Στη συγκεκριμένη Μπιενάλε έχουν κατά το παρελθόν πάρει μέρος καταξιωμένοι συνάδελφοι μου από το εξωτερικό που τυχαίνει να θαυμάζω, όπως ο Jules Atlas από τη Γαλλία και ο Koor, από τις ΗΠΑ.
Αυτή την φορά είχα και την τύχη να συμμετέχω μαζί με τον συνάδελφο μου, Γάλλο Theo Haggai όπου τα έργα μας συνυπήρξαν στον ίδιο χώρο και κάναμε και παράλληλα μια performance την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης με ένα μικρό, αλλά θερμό πλήθος κόσμου να παρακολουθεί.
Το έργο μου ήταν μια σύνθεση τριών ξυλόγλυπτων των οποίων είχα κατασκευάσει τον προηγούμενο χειμώνα και αναπαριστούν τρία προϊστορικά ειδώλια που είχαν βρεθεί στην περιοχή της Αρκαδίας και συγκεκριμένα στον Ναό της Λυκόσουρας. Η διαδικασία της φιλοτέχνησης τους έχει κινηματογραφηθεί και θα προβληθεί σε ένα ντοκιμαντέρ για τα ελληνικά μυστήρια.
Στην εγκατάσταση του με βοήθησαν οι γιοι του ιερέα του χωριού, Πατήρ Νικόλαο, Γεώργιος και Μιχαήλ, με μια καλοσύνη από μια άλλη εποχή. Την τελευταία μέρα ο Γάλλος αρχιτέκτονας Philippe Fraisse μας σύστησε στον γλυκύτατο μαρμαρογλύπτη Πέτρο Δελώτη ο οποίος μας υποδέχτηκε στο εργαστήριο του σαν να ήταν δικό μας.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Ηλία Σιγάλα από το Μουντάδο για όλη την βοήθεια που παρέχει σε όλους του καλλιτέχνες. Τέτοιες δράσεις όπως αυτή η μικρή Μπιενάλε του Μουντάδου μπορούν να φέρουν μια ποιότητα και μια αναγνώριση σε τόπους όπως η Τήνος σε όλο τον κόσμο.
** Το έργο του εξωφύλλου δημιουργήθηκε ειδικά για αυτό το τεύχος και είναι φυσικά αφιερωμένο στο νησί της Τήνου. Η πρώτη σκέψη μου ήταν να αναπαραστήσω τους περιστεριώνες που φιλοξενούν τα ευγενικά αυτά πτηνά που ήταν ζωτικής σημασίας για το νησί. Τα κτίσματα αυτά πάντα με γοήτευαν και είναι αξιοθαύμαστο το πως μια λαϊκή αρχιτεκτονική που με πολύ απλά μέσα κατάφερε να λύσει τον γρίφο της ομορφιάς.
Ήταν δύσκολο για εμένα όμως να τα αναπαραστήσω χωρίς να γίνει μια φολκλόρ εικόνα που να θυμίζει καρτ ποστάλ οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω από τα ίδια τα περιστέρια που συμβολίζουν την ειρήνη, την ελευθερία και την αγάπη. Τα έκανα να είναι δύο και να πετούν αντικριστά πάνω από ένα νησί που το έπλασα με ακαθόριστα σχήματα και μου θυμίζει την Τήνο.
Γενικά η ζωγραφική μου είναι μια προσπάθεια συνέχισης της μοντέρνας σχολής ζωγραφικής του 20ού αιώνα με αναφορές πάντα σε όλους τους ‘’μαέστρους’’ της φέρνοντας της στην εποχή μας χρησιμοποιώντας νέα μέσα.
