English 
Η δημοσιογράφος Χριστίνα Βίδου ξετυλίγει το κουβάρι των προσωπικών της αναμνήσεων στο νησί. Τα καλοκαίρια και τους χειμώνες της…
- Εργάζεσαι στο χώρο της ενημέρωσης εδώ και 15 χρόνια περίπου. Έχεις περάσει από όλα τα είδη ραδιοφώνου ενώ τα τελευταία χρόνια σε βλέπουμε και μπροστά από τον τηλεοπτικό φακό. Πώς σε βρίσκει επαγγελματικά το 2015?
Στο χώρο βρίσκομαι περισσότερα από 20 χρόνια. 20 χρόνια πλήρους απασχόλησης, επαγγελματικά και γεμάτα, μπορώ να πω. Κι αυτό γιατί, όντως, κάνω και ενημερωτικό και μουσικό ραδιόφωνο. Είμαι καθημερινά στον αέρα του Μελωδία 99,2 και στον αέρα του ΣΚΑΙ 100,3. Η τηλεόραση ήταν ένα πέρασμα για μένα. Ή αν θέλεις διαφορετικά, «ήμουν ένα πέρασμα». Δεν ξέρω αν στο μέλλον επιχειρήσω ξανά, αλλά το σίγουρο είναι ότι «Σπίτι μου» είναι το ραδιόφωνο. Εκεί «γεννήθηκα» επαγγελματικά, εκεί «ενηλικιώθηκα» και εκεί πορεύομαι. Κι εκεί θα με βρείτε το 2015. Ελπίζω τουλάχιστον…
- Ποιο είδος δημοσιογραφίας σε έχει κερδίσει τελικά; Υπάρχει κάποιο παρακλάδι της με το οποίο δεν έχεις ασχοληθεί ακόμα αλλά ωστόσο, θα ήθελες;
Λένε ότι σε ελκύει αυτό που δεν έχεις κάνει ή αυτό που δεν έχεις «αποκτήσει – κατακτήσει». Για να είμαι όμως ειλικρινής, έχω σταθεί τυχερή. Μέχρι στιγμής, έχω ασχοληθεί με ό, τι ήθελα. Και το έχω κρατήσει. Άρα, απωθημένα δεν έχω.
- Έχεις πει πως παρότι είσαι Αθηναία, υιοθετείς για πατρίδα σου, τον τόπο καταγωγής του πατέρα σου, την Τήνο. Ποιες εικόνες σου έρχονται στο μυαλό στο άκουσμα του νησιού; Ποια η πιο δυνατή σου ανάμνηση από εκεί;
Πατρίδα μου είναι η Τήνος. Μπορεί να μη γεννήθηκα εκεί, μπορεί να μην την επισκέπτομαι όσο συχνά θα ήθελα, αλλά πατρίδα μου είναι η Τήνος. Όταν το καράβι πιάνει λιμάνι, νιώθω αγαλλίαση.
Η Τήνος για μένα είναι αέρας, είναι θάλασσα, είναι η Στενή, το χωριό μου, με την ανηφόρα που με βασανίζει για να πάω στην εκκλησία, τον Άγιο Αντώνιο. Είναι μπάνιο στην Σάντα Μαργαρίτα. Είναι το θυμάρι. Είναι τα μυρωδάτα λαχανικά, τα φρεσκοκομμένα από το μποστάνι του Αντώνη και της Αγγελικής στον Τσικνια. Είναι το τυράκι που φτιάχνει η Αγγελική, είναι το γάλα που μου έβραζαν οι θείες μου όταν ήμουν μικρή, με την πέτσα. Τι μυρωδιά Θεέ μου, τι γεύση. Είναι το μπάνιο στην Κολυμπήθρα και μετά ομελέτα στα ταβερνεία από πάνω. Είναι το μουσείο στα Λουτρά, στις Ουρσουλίνες. Πηγαίνω κάθε φορά γιατί μου αρέσει η μυρωδιά του χώρου και η αίσθηση που σου αφήνει. Είναι ο νυχτερινός περίπατος στον Φαλατάδο, η εξόρμηση στον Πύργο και ο περίπατος στα σοκάκια του.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ!
Είναι τα Δυο Χωριά και η θέα τους. Είναι τόσα πολλά. Θυμάμαι Πάσχα στην Τήνο να έχουμε φουλ τα καλοριφέρ, να κυκλοφορούμε με παλτό, το κρύο να τρυπά το κόκκαλο και στην Αθήνα να φορούν κοντομάνικο. Τήνος είναι η αντάρα που κατεβαίνει από τον Τσικνια και τυλίγει μέσα στο κατακαλόκαιρο τα σπίτια.
- Πόσο μοιάζει η Τήνος του σήμερα με εκείνη των παιδικών σου χρόνων; Πώς θα ήθελες να δεις κάποτε το νησί;
«Όλα μένουν ίδια αν δεν τ’ αγαπάς, όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας», λέει το τραγούδι. Με τον τόπο μου, συμβαίνει λοιπόν, το αντίθετο. Αλλάζει, αλλάζουν οι άνθρωποι του, αλλάζουν τα χρώματά του, αλλάζουν οι κρυψώνες του. Ακόμα και τα ορόσημα του, η «Παναγιά» για παράδειγμα, στα μάτια μου είναι διαφορετική. Και μου αρέσει αυτή η αλλαγή. Ξέρεις γιατί; Γιατί έχει μέτρο. Έχει μέτρο η αλλαγή της Τήνου, ακόμα δεν την έχουν «παρασύρει».
- Έχει παρατηρηθεί πως πολλοί άνθρωποι νεαρής ηλικίας που κατάγονται από το νησί, επιστρέφουν μόνιμα στο νησί προς αναζήτηση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής. Ποιες οι σκέψεις σου πάνω στο θέμα; Με ποιους τρόπους, θεωρείς, πως οι δημοτικοί φορείς θα μπορούσαν να ενισχύσουν και να προτρέψουν τέτοιου είδους κινήσεις;
Η επιστροφή στις ρίζες ε; Μόνο θετικά μπορώ να το δω. Φτάνει να υπάρχει το μέτρο που έλεγα νωρίτερα. Να υπάρχει συνδυασμός της εμπειρίας του ντόπιου και της γνώσης του «καινούριου». Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μόνο ο άνθρωπος που ζει στο νησί ξέρει τα προβλήματα του. Εμείς όλοι που το επισκεπτόμαστε «καλοκαίρια και χειμώνες», μόνο θεωρητικά μπορούμε να γνωρίζουμε κάποια πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν έχουμε μια λύση. Άρα, ξεκινάμε από μια βάση. Να ακούσει ο ένας τον άλλον. Αυτό κι αν θα είναι καινοτόμο! Ας ακούσουμε μια φορά πρώτα και μετά… ας μιλήσουμε. Μπορεί να εκπλαγούμε…
- Ποια η γνώμη σου για την τουριστική –ή μη- ανάπτυξη του νησιού; Ποια τα περιθώρια βελτίωσης;
Αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Είμαι υπέρ της εξέλιξης, όχι της ισοπέδωσης. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει ο φόβος της εξέλιξης του γείτονα (Μύκονος). Γιατί όμως μια τουριστική ανάπτυξη πρέπει να σημαίνει ΜΟΝΟ οικιστικό οργασμό, άσωτη νυχτερινή ζωή ή παραλίες με μεθυσμένους τουρίστες, priveξαπλώστρες, facecontrol και celebrities.
Αναρωτιέμαι γιατί δεν έχουμε κατασκευάσει λιμάνι για υποδοχή κρουαζιερόπλοιων, γιατί δεν έχουμε αεροδρόμιο, γιατί έχουμε αφήσει τη Χώρα στη μοίρα της δεκαετίας του ‘70; Αλλά πάλι… εγώ έρχομαι «καλοκαίρια και χειμώνες»…
- Η Τήνος με τρεις λέξεις;
Αέρας, θάλασσα, αντάρα.
Η Χριστίνα Βίδου βρίσκεται καθημερινά στον αέρα του Μελωδία 99,2 (12.00-15.00) και στον ΣΚΑΙ 100,3 (17.00-19.00) ενώ τα Σάββατα παρουσιάζει το κεντρικό μαγκαζίνο του ΣΚΑΙ (14.00-15.00).
