Χειμώνας στην Τήνο
Κείμενο –Φωτογραφίες:
Στέλιος Παπαδόπουλος
Αν το καλοκαίρι είναι προσκύνημα στην Παναγιά, ο χειμώνας είναι προσκύνημα στον τόπο.
Είναι το μπλε του ορίζοντα που βαθαίνει. Οι γραμμές που γίνονται πιο ξεκάθαρες.
Η αγριάδα του Νοτιά που σφυρίζει στα στενά. Τα κλειστά παράθυρα στα χωριά και το θολό φως των καφενείων. Οι νιτσεράδες των ψαράδων στο λιμάνι, οι αρματωσιές των καλαμιών που αφρίζουν, η υγρή αλμύρα στα μαλλιά.
Είναι το ανοιχτό βήμα με τα χέρια στις τσέπες. Η βόλτα του Αγ.Φωκά.
Ο άδειος από πλοία ορίζοντας, το γκρί της θάλασσας και το μαύρο της καταιγίδας.
Ο ήλιος που γέρνει και χαϊδεύει τις κοιλιές των γατιών.
Η σιωπή του τοπίου στο Φαλατάδο και τα βράχια που αγκαλιάζουν την ομίχλη.
Ο κοφτερός βοριάς που διαπερνά την ανάσα. Το πάντα ανοιχτό σπίτι του Γιώργου στον Καλαθά και το ρακί του που σου ζεσταίνει την καρδιά.
Χειμώνας στην Τήνο
Είναι το Δρακονήσι αφρισμένο και οι θησαυροί στην παραλία της Λιβάδας. Ο μόνος ήχος από κάποια τηλεόραση στα στενά της Καρδιανής. Το τσάι του βουνού στον Κάμπο μετά απο πεζοπορία στη βροχή. Το ζεστό από αγάπη φαγητό της Τερέζας. Είναι οι βελανιδιές και τα μανιτάρια στη Μυρσίνη και το πράσινο που ντύνει την πεδιάδα του Ξώμπουργου. Είναι η διάφανη νύχτα με τις άσπρες τούφες που ταξιδεύουν ανάμεσα στ’αστέρια. Είναι ο ορίζοντας του Προφήτη Ηλία στο Μαρλά, που ισιώνει τη ματιά και ξαναορίζει το μέτρο.
Είναι ο μυστικιστικός ρυθμός που επιστρέφει. Λιτός, βαθύς κι ευγενικός.
Αν το καλοκαίρι είναι πανηγύρι, ο χειμώνας είναι προσευχή.
φωτό © Στέλιος Παπαδόπουλος