English 
Μαρλά – Μαμάδο – Πολιτιστικός Σύλλογος
Επιστροφή στις ρίζες
«Η ΤΗΝΟΣ» έγραφε με μεγάλα γράμματα στη μάντρα του μαρμαρογλυφείου που είχε ο πατέρας μου στην Αθήνα! Αυτό ήταν, ότι γνώριζα, από το νησί μας!! Εκεί, θυμάμαι, συναντούσε τους συντοπίτες του Tηνιακούς μαρμαράδες, και τα αδέλφια του, με τα οποία, μέσα από την τέχνη τους, είχανε μια πολύ στενή σχέση.
Εκεί ο μαντρακάς και το καλέμι έπαιρναν «φωτιά». Αυτός ο τόσο γλυκός, σχεδόν μελωδικός ήχος, έδινε μορφή στο ψυχρό μάρμαρο και συνάμα καμάρι στο μαρμαρά που το φιλοτεχνούσε. Εδώ η τέχνη της μαρμαρογλυπτικής έδενε αρμονικά με το γλυκοκελάηδημα των εργαλείων, που όποιος γνώριζε μπορούσε να ξεχωρίζει από το κάθε ήχο, το βάθος το πλάτος και τη μαεστρία της κάθε καλεμιάς.
Τα χρόνια περνούσαν και το μόνο που γνώριζα για τη καταγωγή του πατέρα μου, ήταν, ότι «εγώ είμαι Μαρλιώτης» όπως φιλάρεσκα του άρεσε καμαρώνοντας να λέει! Ότι και να σήμαινε αυτή ηπροσφώνηση!
Μεγαλώνοντας (πολύ), δημιουργώντας δική μου οικογένεια, είχα αρχίσει να παίζω ένα περίεργο παιχνίδι, με ερωτήσεις, απορίες, αναζητήσεις, πολύ πόνο, πολύ θυμό, πολλά γιατί; Μαρλά – Μαμάδο – Πολιτιστικός Σύλλογος
Γιατί ο πατέρας μου έκοψε τους δεσμούς του από το νησί του, γιατί ποτέ δεν μας μίλαγε για τη μάνα του, για τα χρόνια που έζησε εκεί, γιατί ποτέ δεν μας πήγε να γνωρίσουμε τον τόπο που τον γέννησε και τον
μεγάλωσε, τι φοβότανε, τι ήθελε, τι αγαπούσε, τι θυμότανε;
Μαρλά – Μαμάδο – Πολιτιστικός Σύλλογος
Εργαζόμενη στην Ελευθεροτυπία και συνομιλώντας με συνεργάτες, φίλους και ανθρώπους που αγαπούσαν το νησί του πατέρα μου, γνώρισα τον Νίκο Χατζή, με τον οποίον μας συνδέει και συγγένεια! Η γνωριμία μου αυτή και η πρότασή του να μείνουμε στον φιλόξενο ξενώνα του Συλλόγου του χωριού μας, ήταν καταλυτική! Η πρώτη μας επίσκεψη στο νησί, έτος 2001! Η πρώτη πανηγυρική επίσκεψη του πατέρα μου στο χωριό του, ήταν πραγματικότητα!
Πίσω στο γενέθλιο τόπο, στον αγαπημένο του Μαρλά, μετά από 65 χρόνια!!!! Έτσι ξεκινάει μία σχέση αγάπης, για το άγνωστο μέχρι στιγμής χωριό μου, για τα Εξω Μέρη, μια αγάπη, για την Τήνο! Τρία χρόνια πρόλαβα να ζήσω την παρουσία του στο χωριό, τρία υπέροχα καλοκαίρια βιώνοντας νυχτερινά παραληρήματα, με περιγραφές, από τα παιδικά του χρόνια, που ποτέ και πουθενά δεν θα μπορούσα να ακούσω και να κάνω έτσι μια βαθύτερη και ουσιαστικότερη σχέση με τον αγαπημένο μου πατέρα, αλλά και να γνωρίσω τους ανθρώπους του χωριού μου!
Όταν έφυγε πια από την ζωή, μου άφησε κληρονομιά, το νησί του, το χωριό του, τον Μαρλά! Καλούμαι τώρα μόνη και μόνο με τη καταγωγή μου, να κάνω αυτόν το τόπο δικό μου και να μπορέσω να δώσω και να πάρω πράγματα, που θεωρώ ότι στερήθηκα! Κάθε καλοκαίρι η αγωνία και η προσμονή τεράστια, η χαρά υπέρμετρη. Χρόνο με τον χρόνο, ο θαυμασμός μου και η αγάπη μου για το νησί μεγαλώνει!
Ζώντας στην Αθήνα, χάνεις το τι γίνεται και πως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα! Η Ελλάδα αργοπεθαίνει!!! Στην χώρα μας, οι επαρχίες ζουν μόνο τα καλοκαίρια και αυτό αν, τα έχουν καταφέρει! Η γη είναι νεκρή, και τα χωριά ερημώνουν!!! Αυτό λοιπόν που πολύ καλά έμαθα δίπλα στους ανθρώπους του νησιού μου, είναι, η προσφορά των απανταχού Πολιτιστικών Συλλόγων! Μαρλά – Μαμάδο – Πολιτιστικός Σύλλογος
«Η σχέση μου με το σύλλογο»
Δεν ξέρω πόσο αυτό σας ακούγεται υπερβολικό, αλλά είναι η δική μου εκτίμηση για την Ελληνική επαρχία! Έτσι λοιπόν αποφάσισα να πλησιάσω τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Μαρλά-Μαμάδου, για να μπορέσω μέσα από αυτόν, να κάνω πράγματα για το τόπο που αγαπώ! «Ποτέ δεν ένοιωσα να παίρνω περισσότερα, από τότε που έδωσα σε εσένα!» Λέει ένας σοφός!
Αυτή είναι η σχέση μου με τον Σύλλογο! Δίνω ελάχιστα, για να πάρω πολλαπλάσια πίσω! Συμμετέχω δημιουργικά σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που πάρα τις αντίξοες συνθήκες και κόντρα στο ρεύμα των καιρών της εύκολης κριτικής και ισοπέδωσης προσπαθούμε και κάνουμε την σπίθα, φωτιά. Δίνουμε λίγες ώρες από την ζωή μας και να το θαύμα!
Γεμίζουμε μία πλατεία με κόσμο! Μαγικά πράγματα! Οργανώνουμε μία έκδοση βιβλίου και αφήνουμε παρακαταθήκη στα παιδιά μας! Φτιάχνουμε ένα καλντερίμι και να οι ομορφιές, ανθούν οι βοκαμβίλιες και τα γεράνια, με περίσσια χάρη! Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ, ότι αυτά τα μικρά χωριά, αυτός ο Σύλλογος θα μπορούσε να οργανώσει και να φέρει σε πέρας ένα έργο, σαν το Καλλιτεχνικό Πάρκο του Αφανούς Λατόμου!!
Ποιος θα το πίστευε! Και όμως το Καλλιτεχνικό Πάρκο, είναι μία πραγματικότητα! Δεσπόζει μεγαλόπρεπο, εκεί, στον «κόμβο» Μαρλά-Μαμάδου! Είναι ένα έργο, μνήμης, σεβασμού και περηφάνιας! Τιμή στο παρελθόν, στο μέλλον στις αξίες μας! Τιμή στο Πνεύμα, στην Τέχνη, στον Μόχθο! Μαρλά – Μαμάδο – Πολιτιστικός Σύλλογος
H κρίση έφερε τα επάνω κάτω, ταρακούνησε όλους μας από το λήθαργο της ψευδαίσθησης που βιώναμε, πέταξε μικρούς και μεγάλους από τα γραφεία τους και από το χουζούρι τους.
Μέχρι να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις και να δούμε πιο απλά και ουσιαστικά τα πράγματα στην Ελληνική πραγματικότητα, οφείλουμε να μείνουμε στις επάλξεις και να προστατεύσουμε τα νησιά μας, τα χωριά μας, την πατρίδα μας, από την εξαφάνιση! Τα περισσότερα πράγματα είναι απλά και εύκολα. Χρειάζονται μόνο ένα πράγμα. Θ έ λ η σ η!
Όλα τα άλλα θα πάρουν το δρόμο τους αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι με πρωτοβουλίες, με αγάπη και με διάθεση για δουλειά! Τέτοιους ανθρώπους βρήκα και αγάπησα και εμπιστεύτηκα στο Σύλλογο μας και τα χωριά μας! Με δέχτηκαν με αγάπη, με αποδέχτηκαν, γίναμε μια ομάδα.Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, είμαστε πολύ υπερήφανοι!
Πολιτιστικός Σύλλογος
Τώρα πια, κάθε φορά που το καράβι θα περνάει από το στενό Άνδρου-Τήνου, κρυφό καμάρι θα’ χω! Ο φάρος εκεί στο Δύσβατο, θα φέγγει, ομορφότερος. Επιμηκύναμε την ζωή του, για πολλές-πολλές γενιές ακόμα! Με την βοήθεια πολλών και εκλεκτών συμπολιτών μας, φορέων και χορηγών αλλά και απλών συγχωριανών, που διακατέχονται από τις ίδιες ευαισθησίες και τις ίδιες αγωνίες, καταφέραμε και συντηρήσαμε αυτό το υπέροχο αρχιτεκτονικό μνημείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Στο παλαιό και όχι σε χρήση πλέον σχολείο του Μαρλά, θα εγκαινιάσουμε το μουσείο εργαλείων μαρμάρου, το οποίο θα λειτουργεί και σαν αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Στον χώρο του υπέροχου νεοκλασικού του περασμένου αιώνα, οργανώσαμε ένα μικρό μουσείο εργαλείων μαρμάρου. Γιατί τα εργαλεία για τους μαρμαράδες τεχνίτες, ήταν και είναι η προέκταση του χεριού τους και της ψυχής των και θελήσαμε με αυτόν τον τρόπο, να τους δώσουμε τον χώρο που τους αξίζει, μιας και το χωριό μας είναι κατ’ εξοχήν μαρμαροχώρι!
Για να φτάσουμε όμως εκεί, έπρεπε να σεβαστούμε, την προηγούμενή του ταυτότητα. Το κτήριο είναι τόσο όμορφο, όσο και οι στιγμές που έζησε, όσο ήταν σε λειτουργία. Τότε, που έσφυζε από ζωή, από παιδικά γέλια από φωνές. Τα αντικείμενα πολλά και ιδιαίτερα. Μαθητικά βιβλία, έγγραφα, μαθητολόγια με χρονολογίες από το 1925, όργανα χημείας, εργασίες παιδιών! Δεν γίνεται να έχουμε μέλλον, αν δεν διαφυλάξουμε το παρελθόν μας!
Η φροντίδα, η ψηφιοποίηση και η οργάνωση όλων αυτών, ήταν πολύ δύσκολη και χρονοβόρα εργασία, αλλά είμαστε σίγουροι, ότι άξιζε τον κόπο! Ακόμα προσδοκούμε, η αίθουσα αυτή να φιλοξενήσει στο μέλλον πολλές εκθέσεις, προβολές ταινιών, συζητήσεις, συνέδρια και κάθε λογής δρώμενα που σκοπό έχουν να προάγουν τα ήθη και έθιμα μας, την ταυτότητα μας, τον πολιτισμό μας!
Για να γιορτάσουμε λοιπόν όλα αυτά τα ωραία που ο Σύλλογος μας δημιούργησε και ανεπιτήδευτα προσφέρει στα χωριά μας και στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού μας, εγκαινιάζουμε το μουσείο μας, οργανώνοντας μία ομαδική έκθεση ζωγραφικής και αγιογραφίας, αφού πάντα το νησί μας τιμούσε την τέχνη!
«Τέχνη γένους θηλυκού»
«Τέχνη γένους θηλυκού» είναι η ονομασία αυτής της καλλιτεχνικής συνάντησης και σκοπός μας είναι να τιμήσουμε την γυναικεία δημιουργικότητα και ευαισθησία! Τιμή στη γυναίκα του χθες, του σήμερα, στις μανάδες μας, στη σύντροφο, σε κάθε γυναικεία μορφή και υπόσταση, σε κάθε Γυναίκα!
Στο κάλεσμά μας ανταποκρίθηκαν γυναίκες από όλο το νησί, που με πολλή χαρά δέχτηκαν την πρόσκληση και θα εκθέσουν τα έργα τους, στην γιορτή μας! Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη, φίλους, του Συλλόγου μας, που με αγκάλιασαν, με εμπιστεύτηκαν και μου επιτρέπουν, να μοιράζομαι μαζί τους, τόσο όμορφα και δημιουργικά πράγματα!
«Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους.
Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη.
Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο. Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή ‘ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο και να ‘ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό.»
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ν.Καζαντζάκη «Ο Καπετάν Μιχάλης». Μαίρη Χατζή-Καρατζά
