Ιχνηλατώντας το αγροτικό τοπίο της Τήνου

Κείμενο Δανούσης Κώστας

Φωτογραφικό υλικό Ρίτα Φιλιππούση

Δε χρειάζεται διδακτορικό στην «Αρχαιολογία του τοπίου» για να νιώσει κανείς τη μαγεία του μοναδικού φυσικού, αγροτικού και δομημένου τοπίου της τηνιακής ενδοχώρας. Ένα καλάμι μόνο για βακτηρία (εργαλείο εξόχως χρήσιμο: συχνά το καβαλικεύουμε και κάποιοι το ταΐζουν και το δέρνουν!) και καλή διάθεση. Κυρίως διάθεση απόδρασης  από τη μιζέρια της καθημερινότητας. Αντίσταση στην ευτέλεια της τηλεόρασης και των Social Media. Η παμπάλαια αντίθεση ανάμεσα στη χελώνα και την πεταλούδα!

Η ελαφρά βροχή απειλούσε κάθε στιγμή τα περιοδικά ανοίγματα τ’ ουρανού, φιλοδοξώντας να μας αναγκάσει να επιστρέψουμε… Οι βρεγμένοι (με την ευρύτερη δυνατή έννοια), όμως, τη βροχή δεν τη φοβούνται… και η αποζημίωση πλουσιοπάροχη! Σε κάθε στροφή και μια έκπληξη!

Ένα αλώνι, κάποια σκαλιά αποτύπωναν στον καμβά της τηνιακής εξοχής σπάνιες πινελιές ανθρώπινης σοφίας κι ευαισθησίας! Αρκεί να τα αναζητήσεις! Από τη στιγμή που θα βγάλεις τα γυαλιά της καθημερινής τύρβης, ένας συνηθισμένος τοίχος αντιστήριξης αποχτάει ταυτότητα. Αρχίζεις λίγο-λίγο, άθελά σου, και α

ναγνωρίζεις αισθητικές αξίας στο ταπεινό κτίσμα. Δεν έχεις παρά να σκύψεις στο ελάχιστο για να δεις το μεγάλο!

Μαγεμένοι, λοιπόν, συνεχίσαμε την πορεία, πηδώντας από σκαλί σε σκαλί, αφήνοντας τις αραιές σταγόνες της βροχής να μας δροσίζουν το μέτωπο. Στο αγροτικό τοπίο της Τήνου δεν πρόκειται ποτέ να βραχείς. Κάπου θα βρεις να σταλίσεις… Έχουν φροντίσει γι’ αυτό οι παππούδες.

Υπέροχες στιγμές από τα χέρια του ανθρώπου που δε φορούσε ρολόι… Κι όλα αυτά ακριβώς δίπλα μας. Φτάνει εκείνη η συγκίνηση, για την οποία μίλησε στην «Ιθάκη» του ο Αλεξανδρινός…